Ook leek ik me aangetrokken tot afval, alsof de aanwijzing-de aanwijzing-daarbuiten. Ik ferreteer altijd elliptische punten, vreemde hoeken. Wat ik schrijf is niet heel logisch. Er is plezier en religie en psychotische horror bezaaid als een stel hoeden. Ook is er een sociale of sociologische drift-wat dan ook naar de harde wetenschappen, de algemene indruk is kinderachtig maar interessant.
(Also, I do seem attracted to trash, as if the clue--the clue--lies there. I'm always ferreting out elliptical points, odd angles. What I write doesn't make a whole lot of sense. There is fun and religion and psychotic horror strewn about like a bunch of hats. Also, there is a social or sociological drift--rather than toward the hard sciences, the overall impression is childish but interesting.)
In dit fragment uit "The Exegesis of Philip K. Dick", drukt de auteur een fascinatie uit voor onconventionele ideeën en thema's die op het eerste gezicht misschien onzinnig lijken. Hij suggereert dat er waarde is bij het verkennen van wat wordt weggegooid of over het hoofd gezien, wat hint naar diepere waarheden verborgen in chaos en verwarring. Zijn schrijfstijl weerspiegelt een mix van leuke, spiritualiteit en verontrustende ervaringen, waardoor een rijk tapijt van invloeden en gedachten wordt gecreëerd.
Bovendien wijst Dick op een sociologisch aspect in zijn werk, met de nadruk op een afwijking van traditionele wetenschappelijke kaders. In plaats daarvan worden zijn indrukken beschreven als speels en toch tot nadenken stemmende, als gevolg van een kinderlijke nieuwsgierigheid die lezers uitnodigt om op een unieke manier met het materiaal om te gaan. Deze mix van ideeën omvat de complexiteit van zijn creatieve proces en de diverse elementen die zijn schrijven informeren.