In dit fragment uit "The Exegesis of Philip K. Dick", drukt de auteur een fascinatie uit voor onconventionele ideeën en thema's die op het eerste gezicht misschien onzinnig lijken. Hij suggereert dat er waarde is bij het verkennen van wat wordt weggegooid of over het hoofd gezien, wat hint naar diepere waarheden verborgen in chaos en verwarring. Zijn schrijfstijl weerspiegelt een mix van leuke, spiritualiteit en verontrustende ervaringen, waardoor een rijk tapijt van invloeden en gedachten wordt gecreëerd.

Bovendien wijst Dick op een sociologisch aspect in zijn werk, met de nadruk op een afwijking van traditionele wetenschappelijke kaders. In plaats daarvan worden zijn indrukken beschreven als speels en toch tot nadenken stemmende, als gevolg van een kinderlijke nieuwsgierigheid die lezers uitnodigt om op een unieke manier met het materiaal om te gaan. Deze mix van ideeën omvat de complexiteit van zijn creatieve proces en de diverse elementen die zijn schrijven informeren.