En als ik sterf, zullen alle herinneringen aan mijn eigen leven met mij naar het graf gaan, God wil het wil, en Dick zal nooit naar ze moeten terugkijken. En zijn kinderen zullen nooit eens weten hoe mijn leven was. Ze zullen niets weten van het slijpen van stenen en liggen om te slapen in wat voelde als een doodskist en de hele dag en nacht honger en schaamden en worden geslagen door een leraar die zichzelf niet kon schrijven en er zeker van was dat je je geest zo leeg hield dat je helemaal geen gedachten had. En dat is wat ik voor hen heb gedaan, dat is mijn geschenk voor hen en al hun kinderen ooit daarna, dus praat niet met me over hard zijn.

(And when I die all the memories of my own life will go to the grave with me, God willing, and Dick will never have to look back at them. And his children will never even know what my life was like. They'll know nothing of grinding stones and lying down to sleep in what felt like a coffin and being hungry and ashamed all day and night and being beaten by a teacher who couldn't write himself and being sure you kept your mind so empty that you had no thoughts at all. And that's what I've done for them, that's my gift to them and to all their children ever after, so don't talk to me about being hard.)

door Sebastian Faulks
(0 Recensies)

In dit aangrijpende fragment uit "A mogelijk leven" reflecteert de spreker op de onvermijdelijkheid van de dood en de vluchtige aard van persoonlijke herinneringen. Ze drukken een verlangen uit naar hun worstelingen en pijnlijke ervaringen om verborgen te blijven voor hun nakomelingen. De spreker is vastbesloten dat hun lijden, dat gevoelens van honger, schaamte en de harde discipline van een misleide opvoeder omvat, de levens van degenen die na hen komen niet zal aantasten. Deze onbaatzuchtige bescherming wordt afgeschilderd als hun erfenis, een geschenk aan toekomstige generaties.

De nadruk van de spreker op het geheim houden van hun ontberingen benadrukt een breder thema van de lasten van persoonlijke geschiedenis. Ze verwerpen het idee dat deze proeven kracht bepalen en kiezen ervoor om in plaats daarvan het emotionele welzijn van hun geliefden te prioriteren. Hun reflecties onthullen een diep gevoel van opoffering en een intens verlangen om hun kinderen te beschermen tegen de littekens van het verleden, waardoor ze uiteindelijk de vrijheid hebben om hun eigen leven te smeden onbezets door erfelijke pijn.

Stats

Categorieën
Votes
0
Page views
60
Update
januari 26, 2025

Rate the Quote

Commentaar en beoordeling toevoegen

Gebruikersrecensies

Gebaseerd op 0 recensies
5 ster
0
4 ster
0
3 ster
0
2 ster
0
1 ster
0
Commentaar en beoordeling toevoegen
We zullen uw e-mailadres nooit met iemand anders delen.
Meer bekijken »

Other quotes in A Possible Life: A Novel in Five Parts

Meer bekijken »

Popular quotes

Taffy. Hij denkt aan Taffy. Hij denkt dat het nu zijn tanden eruit zou halen, maar hij zou het hoe dan ook eten, als het betekende dat het met haar zou eten.
door Mitch Albom
Al onze menselijke inspanningen zijn zo, dacht ze, en het is alleen omdat we te onwetend zijn om het te realiseren, of te vergeetachtig zijn om het te onthouden, dat we het vertrouwen hebben om iets te bouwen dat bedoeld is om lang mee te gaan.
door Alexander McCall Smith
Niemand van ons weet zelfs hoe hij er ooit in is geslaagd om zijn LLB in de eerste plaats te krijgen. Misschien plaatsen ze tegenwoordig rechten in cornflakes in Cornflakes -dozen.
door Alexander McCall Smith
De waarde van geld is subjectief, afhankelijk van de leeftijd. Op de leeftijd van één vermenigvuldigt men het werkelijke bedrag met 145.000, waardoor één pond lijkt op 145.000 pond voor een éénjarige. Op zeven - Bertie's leeftijd - is de multiplier 24, zodat vijf pond lijkt op 120 pond. Op de leeftijd van vierentwintig is vijf pond vijf pond; Op vijfenveertig wordt het gedeeld door 5, zodat het lijkt alsof een pond en één pond lijkt op twintig pence. {Alle cijfers met dank aan de Schotse overheidsadvies Folder: uw geld hanteren.}
door Alexander McCall Smith
Kijk, als je zegt dat de wetenschap uiteindelijk zal bewijzen dat er geen God bestaat, moet ik daarover van mening verschillen. Hoe klein ze het ook terugbrengen, tot een kikkervisje, tot een atoom, er is altijd wel iets dat ze niet kunnen verklaren, iets waardoor het uiteindelijk allemaal is ontstaan. En hoe ver ze ook proberen de andere kant op te gaan – om het leven te verlengen, met de genen te spelen, dit te klonen, dat te klonen, honderdvijftig te worden – op een gegeven moment is het leven voorbij. En wat gebeurt er dan? Wanneer het leven ten einde komt? Ik haalde mijn schouders op. Zie je? Hij leunde achterover. Hij glimlachte. Als je aan het einde komt, begint God daar.
door Mitch Albom
Kleine steden zijn als metronomen; Met de minste film verandert de beat.
door Mitch Albom
Je zegt dat je had moeten overleden in plaats van mij. Maar tijdens mijn tijd op aarde stierven mensen ook in plaats van mij. Het gebeurt elke dag. Wanneer de bliksem een ​​minuut nadat je weg bent, of een vliegtuig crasht waar je misschien op bent geweest. Wanneer uw collega ziek wordt en u niet doet. We denken dat zulke dingen willekeurig zijn. Maar er is een evenwicht aan alles. De ene verwelkt, de andere groeit. Geboorte en dood maken deel uit van een geheel.
door Mitch Albom
We krijgen zoveel levens tussen geboorte en dood. Een leven om een ​​kind te zijn. Een leven om volwassen te worden. Een leven om te dwalen, te vestigen, verliefd te worden, ouder te worden, onze belofte te testen, onze sterfelijkheid te realiseren-en in sommige gelukkige gevallen om iets te doen na die realisatie.
door Mitch Albom
Waar blunder is, denkt Luisa, is dubbelhartigheid
door David Mitchell
Ik heb de neiging zenuwachtig te worden bij het zien van dreigende problemen. Naarmate het gevaar dichterbij komt, word ik minder nerveus. Als het gevaar nabij is, zwel ik van felheid. Terwijl ik met mijn aanvaller worstel, ben ik zonder angst en vecht ik tot de finish zonder dat ik aan blessures denk.
door Jean Sasson