In "geld, bezittingen en eeuwigheid" van Randy Alcorn roept hij een tot nadenken stemmende vraag op over de ethiek van de accumulatie van rijkdom in relatie tot onze verantwoordelijkheden jegens anderen. Hij vraagt ​​lezers om te overwegen of het besparen van geld voor toekomstige onzekerheden gerechtvaardigd is als er onmiddellijke behoeften recht voor ons zijn. Deze reflectie benadrukt een moreel dilemma waarmee velen worden geconfronteerd met betrekking tot het doel van hun financiële middelen versus de dringende behoeften van hun buren.

Het argument van Alcorn daagt de conventionele wijsheid van financiële zekerheid uit door het belang van liefde en mededogen in onze monetaire beslissingen te benadrukken. Hij pleit voor een evenwicht tussen voorzichtige besparing en actieve vrijgevigheid, wat suggereert dat ware gehoorzaamheid aan het bevel om onze buren lief te hebben, houdt in dat ze hun huidige worstelingen aanpakken in plaats van zich uitsluitend te concentreren op onze eigen potentiële toekomstige ontberingen.