Onderzoek naar handicaps biedt een educatief raamwerk dat de ervaringen van individuen met niet-normatieve lichamen valideert en hen positioneert als bronnen van alternatieve perspectieven op het bestaan. Deze benadering daagt conventionele opvattingen over vaardigheden uit en benadrukt de waarde van diverse geleefde ervaringen. Door deze unieke uitvoeringsvormen te erkennen, dragen onderzoeken naar handicaps bij aan een dieper begrip van menselijke verschillen.
Twee centrale benaderingen binnen dit vakgebied komen samen om zogenaamde curriculaire cripistemologieën te creëren. Dit concept komt voort uit het boek van David T. Mitchell, ‘The Biopolitics of Disability’, waarin het snijvlak van handicap, neoliberalisme en maatschappelijke normen wordt onderzocht. Door deze lens wordt de studie van handicaps een middel om bredere sociale structuren en hun impact op gemarginaliseerde gemeenschappen te onderzoeken.