In zijn boek 'The Biopolitics of Disability' bespreekt David T. Mitchell hoe de neoliberale biopolitiek de politiek rond atypische lichamen compliceert. Hij stelt dat de sociale onderdrukking van personen met een handicap vaak geworteld is in medische classificaties die mensen overdreven categoriseren op basis van hun fysieke of mentale omstandigheden. Deze overcategorisering kan leiden tot een reductionistische visie die individuen ontdoet van hun unieke identiteit en hen alleen maar bestempelt als vertegenwoordigers van hun medische aandoeningen.

Mitchell benadrukt dat dergelijke medische raamwerken niet alleen een verkeerde voorstelling geven van de complexiteit van handicaps, maar ook maatschappelijke normen versterken die de typische waarde waarderen. Door zich te concentreren op pathologie bevorderen deze systemen een vorm van onderdrukking die degenen marginaliseert die zich niet conformeren aan de dominante gezondheidsidealen. Deze dynamiek illustreert de behoefte aan een meer inclusief begrip van handicap, dat de diverse en geïndividualiseerde ervaringen van de getroffenen erkent en de heersende verhalen binnen de neoliberale context ter discussie stelt.