In haar memoires "Under Magnolia", reflecteert Frances Mayes op momenten in haar leven toen ze zich niet wist dat ze zich op een cruciaal punt van verandering bevond. Ze beschouwt een leven dat stabiliteit en continuïteit omarmt en de tradities en generatiebanden binnen een familiehuis waardeert. De beelden van wortels en groeicycli symboliseert een leven dat op één plek is ingeburgerd, waar herinneringen en verbindingen gedijen.
Mayes drukt een verlangen uit naar blijvend troost terwijl ze toegeeft dat ze zich soms onbewust op een kruispunt bevindt, vertegenwoordigd door een "X." Haar bedoeling is gewoon om te pauzeren, maar ze realiseert zich dat het leven haar misschien aanspoort om in nieuwe ervaringen te springen. Dit interne conflict legt de spanning vast tussen de liefde voor wat bekend is en de onvermijdelijkheid van verandering.