In haar boek "Animal Dreams" reflecteert Barbara Kingsolver over de complexiteit van hoop en liefde. De verteller drukt een verlangen uit naar liefde om troost te bieden uit een eenzaam bestaan, gesymboliseerd door een koud, tochtig kasteel. Dit verlangen illustreert de diepe menselijke behoefte aan verbinding en warmte in het leven, wat suggereert dat liefde een manier kan zijn om te ontsnappen aan persoonlijke worstelingen.

Naarmate de tijd verstrijkt, geeft de verteller echter toe dat hij een mentaliteit cultiveert waar ze niet langer liefde verwachten, gericht op het beschermen van teleurstelling. Deze verschuiving betekent een coping -mechanisme, dat het idee versterkt dat verwachtingen tot hartzeer kunnen leiden, en uiteindelijk kan onverschilligheid een beschermende gewoonte worden tegen onvervulde verlangens.