De roman van David Mitchell, Cloud Atlas, duikt in de kracht van literatuur als middel om troost te bieden in plaats van regelrechte ontsnapping. Hoewel lezen iemand misschien niet wegvoert van zijn of haar realiteit, biedt het wel een belangrijke adempauze voor de geest en helpt het de stress en onrust te verlichten die het leven met zich mee kan brengen. Boeken dienen als een toevluchtsoord waar men tijdelijke verlichting en afleiding van hun zorgen kan vinden.

Door de onderling verbonden verhalen in Cloud Atlas suggereert Mitchell dat literatuur het unieke vermogen heeft om de rusteloze geest te kalmeren. In plaats van alleen maar een ontsnapping te bieden, helpt het lezers hun gedachten en emoties onder ogen te zien, waardoor er een gelegenheid ontstaat voor reflectie en begrip. Lezen kan ervoor zorgen dat een overactieve geest niet overweldigd raakt, waardoor er in chaotische tijden een gevoel van kalmte en helderheid ontstaat.