Maar Pascal vergaf me snel, en het is een goede zaak, omdat vrienden van mijn eigen leeftijd en geslacht niet beschikbaar waren, de meisjes van Kilanga allemaal te druk hebben om rond brandhout, water of baby's te slepen. Het kwam bij me op om me af te vragen waarom Pascal de vrijheid had om te spelen en rond te dwalen dat zijn zussen dat niet deden. Terwijl de kleine jongens rondrenden en doen alsof ze op elkaar schieten en dood in de weg vielen, leek het erop dat kleine meisjes het land liepen.
(But Pascal quickly forgave me, and it's a good thing, since friends of my own age and gender were not available, the girls of Kilanga all being too busy hauling around firewood, water, or babies. It did cross my mind to wonder why Pascal had the freedom to play and roam that his sisters didn't. While the little boys ran around pretending to shoot each other and fall dead in the road, it appeared that little girls were running the country.)
In "The Poisonwood Bible" reflecteert de verteller over de ongelijkheid in vrijheid tussen jongens en meisjes in Kilanga. Pascal, een jonge jongen, geniet van de vrijheid om te spelen en jongensachtige games te spelen, terwijl de meisjes worden belast met klusjes en verantwoordelijkheden, zoals het ophalen van brandhout en de zorg voor baby's. Deze observatie benadrukt de maatschappelijke verwachtingen van jonge meisjes, die sterk contrasteren met het zorgeloze gedrag dat door de jongens wordt getoond.
De gedachten van de verteller onthullen een scherp bewustzijn van genderrollen binnen de gemeenschap, omdat ze vraagt waarom Pascal deze vrijheid toegestaan heeft terwijl zijn zussen bezwaard blijven. De scène illustreert een breder commentaar op de verdeling van arbeid en verantwoordelijkheden op basis van geslacht, waarbij de kleine meisjes schijnbaar het huishouden en de gemeenschap beheren in tegenstelling tot de jongens die zich overgeven aan het spel. Deze spanning leidt tot een kritische reflectie op de culturele constructen die het leven van kinderen in Kilanga dicteren.