De verteller reflecteert op hun relatie met hun moeder gedurende de laatste tien jaar van haar leven en onthult een diep gevoel van spijt. Ze erkennen dat hun persoonlijke worstelingen hen verteerden, waardoor ze in die tijd niet echt begrijpen of contact met haar verbinden.
Dit besef benadrukt het thema van het verwaarlozen van belangrijke relaties vanwege de eigen problemen. De reis van de verteller onderstreept het belang van het koesteren van geliefden en aanwezig zijn in hun leven, omdat deze verbindingen vaak over het hoofd kunnen worden gezien te midden van persoonlijke uitdagingen.