Het citaat reflecteert op het vermogen van de hoofdrolspeler om zich los te maken van bepaalde realiteiten, waardoor hij ongemakkelijke waarheden over zijn omgeving kan vergeten. Dit suggereert een coping -mechanisme waarbij hij selectief aspecten van zijn leven kan negeren die dissonantie creëren, wat leidt tot een gevoel van ontkoppeling van zowel bekende als onbekende plaatsen.

In de loop van de tijd blijft het individu achter met een vaag begrip van waar hij zich geaccepteerd voelt en waar hij zichzelf als een buitenstaander beschouwt. Deze dualiteit benadrukt de complexiteit van sociale verbondenheid en persoonlijke identiteit en benadrukt de strijd tussen het inpassen van en het instinct om zich terug te trekken uit omgevingen die zich vreemd aanvoelen.