In de roman "Like Water for Chocolate" van Laura Esquivel draait het verhaal om Tita, een jong meisje dat haar emoties uitdrukt door te koken, terwijl de tradities van haar familie haar belet om haar gevoelens openlijk te demonstreren. Het thema van communicatie die woorden overstijgt, is duidelijk, vooral wanneer de gerechten van Tita krachtige reacties oproepen van degenen die ze consumeren, en benadrukt hoe stilte en expressie naast elkaar kunnen bestaan. Het citaat over de doven houdt in dat zelfs in stilte schoonheid kan creëren en anderen op diepgaande manieren kan beïnvloeden.

Dit idee weerspiegelt de reis van Tita, waar haar culinaire kunstenaarschap fungeert als haar stem, liefde, verdriet en verlangen overbrengt. Hoewel ze misschien gevangen zit door maatschappelijke verwachtingen, stelt haar koken haar in staat haar innerlijke wereld te verwoorden en contact te maken met anderen. Het citaat omvat dit idee, wat suggereert dat ware expressie kan floreren zonder conventionele communicatie, waardoor de diepte van de menselijke ervaring wordt onthuld die verder gaat dan gesproken taal.