Huur je je depressie? Vroeg hij haar. Het geneest de mijne. Iran zei, het geneest zeker mijn depressie. Nu kunnen we iedereen toegeven dat de schapen vals is. U hoeft dat niet te doen, zei hij voorzichtig. Maar we kunnen, Iran bleef bestaan. Zie je, nu hebben we niets te verbergen; Wat we altijd al willen hebben, is uitgekomen. Het is een droom!
(Does this cure your depression? he asked her. It cures mine. Iran said, It certainly does cure my depression. Now we can admit to everybody that the sheep's false. No need to do that, he said cautiously. But we can, Iran persisted. See, now we have nothing to hide; what we've always wanted has come true. It's a dream!)
In Philip K. Dick's "Do Androids Dream of Electric Sheep?", Richt een gesprek tussen de personages rond het thema depressie en het concept van waarheid. Eén personage onthult dat het toelaten van de valsheid van een schaap, een symbool van bedrog en idealisme, hun lijden verlicht. Dit moment betekent de opluchting die voortkomt uit eerlijkheid en transparantie in een wereld vol kunstmatigheid en pretentie.
Iran's aandringen op het omarmen van deze nieuwe realiteit onderstreept een verlangen naar vrijheid van maatschappelijke beperkingen. De dialoog weerspiegelt een gevoel van bevrijding dat gepaard gaat met acceptatie, wat suggereert dat het confronteren van harde waarheden kan leiden tot emotionele genezing. Voor de personages markeert deze toelating een belangrijke verschuiving naar authenticiteit en een dieper begrip van hun bestaan.