Het Continentale Congres koos ervoor om bewust uit de weg te blijven van het slavernijdebat, ondanks dat veel afgevaardigden zijn tegenspraak erkennen tegen de idealen van vrijheid die ze verdedigden. Deze vermijding benadrukt een belangrijke spanning tijdens de vormende jaren van de Verenigde Staten, waar de zoektocht naar eenheid op onafhankelijkheid voorrang had over het confronteren van de morele implicaties van slavernij.
Joseph J. Ellis benadrukt dat met name John Adams het belang uitte van het uitstellen van de volledige realisatie van de beloften van de Amerikaanse revolutie om een sterke collectieve overeenkomst over onafhankelijkheid te handhaven. Deze beslissing onderstreept de complexiteiten en compromissen inherent aan de oprichting van de natie, hetgeen de moeilijke balans tussen idealen en praktische politiek weerspiegelt.