Want als we enig gevoel hadden, wat zouden we nog meer moeten doen, zowel in het openbaar als in privé, dan hymnes zingen en de godheid prijzen, en alle gunsten vertellen die hij heeft verleend!
(For if we had any sense, what else should we do, both in public and in private, than sing hymns and praise the deity, and recount all the favours that he has conferred!)
Epictetus benadrukt het belang van het herkennen en uiten van dankbaarheid voor de zegeningen die van het goddelijke zijn ontvangen. Hij suggereert dat het zowel in ons privéleven als publiekelijk passend is om de godheid te eren door hymnes en lof. Deze erkenning van goddelijke gunst dient als een herinnering aan het goede in ons leven en cultiveert een gevoel van waardering.
Door de praktijk van het zingen van hymnes en het vertellen van zegeningen aan te moedigen, impliceert Epictetus dat dergelijke acties aansluiten bij ons gevoel van reden en plicht. Deze mentaliteit bevordert niet alleen een diepere spirituele connectie, maar inspireert ook een leven dat in dankbaarheid en eerbied wordt geleefd, die onze algehele vervulling en perspectief op het leven kan verbeteren.