Verdriet is een ervaring die je uit je bekende zelf haalt, waardoor een confrontatie wordt gedwongen met emoties die ontstaan ​​nadat liefde verloren is gegaan. Het benadrukt de diepe verbindingen die worden gevormd door liefde, wat het daaropvolgende verdriet zo diepgaand maakt. Deze cyclus illustreert de reis van liefhebben, verliezen en rouwen, en leidt er uiteindelijk een voor een beter begrip van hun eigen kwetsbaarheden en de onvermijdelijke eenzaamheid die gepaard gaat met het bestaan.

Het aangrijpende besef is dat hoewel liefde ons leven verrijkt, het ook het toneel vormt voor verdriet zodra het verloren is. Deze cyclus impliceert dat om verdriet echt te begrijpen, men eerst liefde moet omarmen en erkennen dat eenzaamheid een belangrijk onderdeel van het leven is. Het idee van de dood als de "grote eenzaamheid" benadrukt de eenzaamheid die iedereen wacht en ons herinnert aan het belang van liefde, zelfs in het licht van ultiem verlies.