Hij voelde de druk van haar liefde terwijl ze in zijn vingers kneep, en toen was er niets. Behalve de pijn. Maar niets anders, geen Heather, geen ziekenhuis, geen personeelsmannen, geen licht. En geen geluid. Het was een eeuwig moment en het absorbeerde hem volledig.
(He felt the pressure of her love as she squeezed his fingers, and then there was nothing. Except the pain. But nothing else, no Heather, no hospital, no staff men, no light. And no sound. It was an eternal moment and it absorbed him completely.)
In deze passage van Philip K. Dick's "Flow My Tears, zei de politieman:" De hoofdrolspeler ervaart een intens moment gekenmerkt door een diepe emotionele band met Heather. Terwijl ze zijn vingers grijpt, voelt hij het gewicht van haar liefde, maar bevindt zich al snel in een leegte. Deze diepgaande stilte contrasteert scherp met de warmte en aanwezigheid die hij slechts enkele ogenblikken eerder voelde.
De afwezigheid van licht, geluid en andere stimuli weerspiegelt de leegte waarmee hij wordt geconfronteerd en benadrukt de pijn die hun verbinding heeft vervangen. Deze surrealistische ervaring illustreert een cruciaal moment van isolatie en verlies, resonerend met het thema existentiële wanhoop dat de roman doordringt.