In haar boek "A Year in the World: Journeys of a Passionate Traveler" reflecteert Frances Mayes op de aangeboren schoonheid van menselijke diversiteit. Ze deelt een aangrijpende opmerking over de absurditeit van een samenleving die individuen scheidt op basis van huidskleur, wat suggereert dat dergelijke verdeeldheid een teken is van zowel schaamteloosheid als wreedheid. Dit perspectief benadrukt dat kleur geen reden is voor verdeeldheid, maar eerder een bewijs van het artistieke genie van een hogere kracht.

De observatie van Mayes nodigt lezers uit om maatschappelijke normen rond het ras te heroverwegen en moedigt een diepere waardering aan voor de verscheidenheid aan menselijke ervaringen. In plaats van de kloof te bevorderen, beweert ze dat we het rijke wandtapijt van kleuren moeten vieren die zowel verschillen als de creativiteit van het bestaan ​​vertegenwoordigen. Haar inzichten bevorderen eenheid en dagen de onnodige grenzen uit die door de samenleving worden opgelegd.