Hij die ontevreden is over wat hij heeft, en met wat hem is verleend door Fortune, is iemand die onwetend is van de kunst van het leven, maar hij die dat draagt in een nobele geest en redelijk gebruik maakt van alles wat ervan komt, verdient het om als een goede man te worden beschouwd.
(He who is discontented with what he has, and with what has been granted to him by fortune, is one who is ignorant of the art of living, but he who bears that in a noble spirit, and makes reasonable use of all that comes from it, deserves to be regarded as a good man.)
Epictetus benadrukt een cruciale les over tevredenheid en de kunst van het leven. Hij suggereert dat degenen die ontevredenheid over hun omstandigheden uiten, geen begrip hebben van hoe ze echt met het leven kunnen omgaan. In plaats van zich te concentreren op wat ze niet hebben, moeten individuen een mentaliteit cultiveren die hun huidige situatie en de geschenken van fortuin waardeert. Dit perspectief voedt niet alleen persoonlijke groei, maar bevordert ook een meer bevredigend bestaan.
De filosoof benadrukt dat een nobele geest essentieel is voor het benutten van het aanbod van het leven. Door te gebruiken wat men wijselijk en dankbaarheid heeft, is een persoon een voorbeeld van goedheid en deugd. Epictetus beweert dus dat tevredenheid en een verantwoorde houding ten opzichte van de uitdagingen van het leven het karakter van een echt goede man bepalen, wat het belang van perspectief en intentie benadrukt bij het vormgeven van iemands levenservaring.