Hij droeg dezelfde shorts en t-shirts om dagen achter elkaar te werken. Hij weigerde schoenen te dragen met veters. Hij weigerde horloges of zelfs zijn trouwring te dragen. Om zichzelf op het werk te kalmeren, schitterde hij vaak zware metalmuziek.
(He wore the same shorts and t-shirts to work for days on end. He refused to wear shoes with laces. He refused to wear watches or even his wedding ring. To calm himself at work he often blared heavy metal music.)
In "The Big Short: Inside the Doomsday Machine" beschrijft Michael Lewis een personage dat een duidelijk gebrek aan conventionaliteit vertoont in zijn kleding en gedrag. Hij draagt vaak dezelfde casual shorts en t-shirts gedurende meerdere dagen, wat onverschilligheid toont voor typische kantoorcodes. Zijn keuze voor schoenen is even onconventioneel, omdat hij schoenen vermijdt met veters, die kiest voor comfort boven formaliteit.
Deze persoon verwerpt ook het dragen van accessoires zoals horloges of zelfs zijn trouwring, en benadrukt een voorkeur voor eenvoud en misschien een gevoel van rebellie tegen maatschappelijke normen. Om stress in zijn werkomgeving te beheersen, wendt hij zich tot zware metalmuziek en schiet hij het uit als een manier om kalmte te vinden te midden van de chaos, die zijn unieke benadering van leven en werk weerspiegelt.