Zijn doorzicht bleef zachtaardig. Rome werd vernietigd, Griekenland werd vernietigd, Perzië werd vernietigd, Spanje werd vernietigd. Alle geweldige landen worden vernietigd. Waarom niet de jouwe? Hoe lang denk je dat je eigen land echt zal duren? Voor altijd? Houd er rekening mee dat de aarde zelf bestemd is om te worden vernietigd door de zon in ongeveer vijfentwintig miljoen jaar of zo.
(His goading remained gentle. Rome was destroyed, Greece was destroyed, Persia was destroyed, Spain was destroyed. All great countries are destroyed. Why not yours? How much longer do you really think your own country will last? Forever? Keep in mind that the earth itself is destined to be destroyed by the sun in twenty-five million years or so.)
Dit citaat weerspiegelt een filosofisch perspectief op de voorbijgaande aard van beschavingen. Het benadrukt de onvermijdelijke achteruitgang van grote naties door de geschiedenis heen en illustreert dat alle rijken, ongeacht hun kracht en invloed, uiteindelijk te maken hebben met vernietiging. De spreker roept de historische val van Rome, Griekenland, Perzië en Spanje op om te benadrukken dat geen enkele natie immuun is voor dit lot.
Bovendien dringt het citaat aan op een diepere contemplatie over de levensduur van elk hedendaags land. Door lezers eraan te herinneren dat zelfs de aarde zelf bestemd is voor vernietiging van miljoenen jaren in de toekomst, betwist het het idee van eeuwige stabiliteit en dringt aan op een reflectie op de vergankelijkheid van het bestaan en menselijke prestaties.