In Mitch Albom's "The Five People You Meet In Heaven" wordt het concept van tijd na de dood onderzocht door de weerspiegeling van de hoofdrolspeler, die de duur van hun bestaan ​​in twijfel trekt sinds het overlijden. Dit aangrijpende onderzoek benadrukt de vloeibaarheid van de tijd in het hiernamaals, omdat men overweegt hoe het zich zou kunnen uitstrekken in momenten van introspectie of schijnbaar eeuwig wachten. De hoofdrolspeler worstelt met de transformerende aard van hun reis en de betekenis van hun ervaringen in het leven.

Het citaat "Hoe lang ben ik al dood? Een minuut. Een uur. Duizend jaar" omvat het idee dat het verstrijken van de tijd niet relevant is in de context van de hemel. Het suggereert dat wat echt belangrijk is niet de tijd is, maar de geleerde lessen en de verbindingen die tijdens het leven zijn gemaakt. Terwijl de hoofdrolspeler vijf belangrijke figuren in de hemel ontmoet, onthult elke ontmoeting diepere waarheden over leven, liefde en verlossing, waardoor de verkenning van de tijd een kritisch element van het verhaal wordt.