De spreker in het citaat drukt de wens uit om een goede reputatie te behouden, ondanks de absurditeit van de situatie waarin ze worden gezien als rondlopen met krabappels in hun wangen. Door rubberen ballen in hun handen te houden, wil de spreker de aandacht afbuigen en een alternatief verhaal creëren dat afleidt van de absurditeit, waardoor ze de krabappels volledig kunnen ontkennen. De fantasierijke strategie dient als een manier om aan het oordeel te ontsnappen en hun imago te behouden in een bizarre omstandigheid.
Deze reflectie benadrukt de complexiteit van communicatie wanneer iemands uiterlijk kan leiden tot misvattingen. De spreker erkent de uitdaging om een boodschap over te brengen terwijl het omgaan met de absurditeit van het hebben van krabappels in hun wangen, wat betekent hoe moeilijk het kan zijn om iemands intenties en identiteit te verduidelijken in verwarrende of onverwachte situaties. De humor in de situatie onderstreept de strijd tussen de realiteit en de perceptie, ter illustratie van de lengte waarop mensen zullen gaan om zichzelf te beschermen tegen misverstand.