In Philip K. Dick's "We Can Build You", reflecteert de verteller op een gevoel van ontkoppeling van het levendige leven buiten. De handeling van het uitkijken naar de lichten van de stad symboliseert een diepere emotionele strijd, waarbij de verteller een gevoel van wanhoop voelt. Deze ontkoppeling kan worden geïnterpreteerd als een metafoor voor het verliezen van een deel van jezelf en de levendigheid die het leven biedt, verwant aan een vorm van sterven.

Deze diepgaande observatie benadrukt hoe isolatie iemands perceptie van de wereld kan beïnvloeden. Het verlies van contact met de levendige straten is een kritisch moment in de reis van het personage, wat het belang van betrokkenheid bij het leven en de omgeving benadrukt. Uiteindelijk spreekt het tot de menselijke conditie en onze inherente behoefte om contact te maken met de wereld om ons heen.