Ik voel me schuldig omdat ik een klootzak voor haar ben, maar ik heb geen enkele reden om zelfs een seconde aardig voor haar te zijn. Dat is het ding over de man zijn die altijd aardig was voor het meisje. Zelfs als een goede dosis dickhead gerechtvaardigd is, sluipt die schuldgevoel binnen, klaar om je uit elkaar te scheuren. Ironisch, gezien ze me uit elkaar scheurde.
(I feel guilty for being an asshole to her, yet I have no reason whatsoever to be nice to her for even a second. That's the thing about being the guy who was always nice to the girl. Even when a good dose of dickhead is warranted, that guilt sneaks in, ready to tear you apart. Ironic, given how she tore me apart.)
De verteller drukt conflicterende emoties uit met betrekking tot zijn behandeling van een meisje dat hem onaardig is geweest. Ondanks zijn schuldgevoelens voor het hard handelen, worstelt hij met het idee dat hij zich niet verplicht zou moeten voelen om aardig te zijn na hoe ze hem heeft behandeld. Deze spanning benadrukt de complexiteit van relaties waarbij de ene partij consistent meegaand is, terwijl de andere niet heeft beantwoord.
Deze interne strijd onthult de ironie van de situatie, omdat de persoon van wie hij heeft geprobeerd aardig te zijn, hem aanzienlijke emotionele pijn heeft veroorzaakt. De verteller erkent dat zelfs wanneer het gerechtvaardigd is in zijn woede, de aanhoudende schuldgevoelens hem belet om die kant van zichzelf volledig te omarmen, ter illustratie van de moeilijkheid van het navigeren van gevoelens van pijn en verraad in persoonlijke relaties.