Ik heb nog nooit veel zin gezien om zwaar te worden met domme mensen of Jezus freaks, zolang ze me niet storen. In een wereld die zo raar en wreed is als deze die we voor onszelf hebben gemaakt, konden ik iedereen die vrede en persoonlijk geluk kan vinden zonder iemand anders te scheuren, het verdient het om alleen te worden gelaten. Ze zullen de aarde niet erven, maar dan zal ik ook niet ... en ik heb als het ware geleerd te leven, met het idee dat ik ook nooit vrede en geluk zal vinden. Maar zolang ik weet dat er een vrij goede kans is dat ik af en toe een van hen kan krijgen, doe ik het beste dat ik kan tussen hoge plekken.
(I have never seen much point in getting heavy with stupid people or Jesus freaks, just as long as they don't bother me. In a world as weird and cruel as this one we have made for ourselves, I figure anybody who can find peace and personal happiness without ripping off somebody else deserves to be left alone. They will not inherit the earth, but then neither will I... And I have learned to live, as it were, with the idea that I will never find peace and happiness, either. But as long as I know there's a pretty good chance I can get my hands on either one of them every once in a while, I do the best I can between high spots.)
In dit fragment uit "The Great Shark Hunt" van Hunter S. Thompson, uitdrukt de auteur zijn onverschilligheid tegenover degenen wiens overtuigingen hij dwaas vindt, met de nadruk op een verlangen naar persoonlijke ruimte. Hij erkent de hardheid en eigenaardigheden van de wereld en waardeert degenen die geluk kunnen vinden zonder anderen te schaden. De pragmatische visie van Thompson suggereert dat hoewel hij niet verwacht blijvende vrede of geluk te bereiken, hij af en toe momenten van vreugde waardeert.
Dit perspectief weerspiegelt een breder begrip van menselijke ervaring. Thompson erkent de strijd om tevredenheid en de vluchtige aard van geluk en adviseert dat het belangrijk is om het leven met bewustzijn te navigeren. Zijn houding ten opzichte van de hoogtepunten en dieptepunten van het leven duidt op een evenwicht tussen acceptatie van het lijden om ons heen en het nastreven van korte, zinvolle ervaringen.