In deze scène van "Engleby" observeert de verteller een man die in bed ligt die lijdt aan een terminale toestand. Terwijl de man hoest, ontsnapt bloed uit zijn mond en markeert een grimmig moment van zijn achteruitgang. Wanneer de man uiteindelijk stopt met ademen, roept dit een diepgaand besef op voor de verteller, die belooft een soortgelijk lot te vermijden.

Dit moment weerspiegelt thema's van sterfelijkheid en zelfbewustzijn, terwijl de verteller de kwetsbaarheid van het leven overweegt. De viscerale beelden benadrukt de angst van ziekte en dood, wat leidt tot een vastberadenheid om opzettelijk het leven te leiden en de wanhoop te vermijden die door de stervende man wordt vertegenwoordigd.