Ik keek hem op het bed aan. Hij hoestte een keer en een spoor van bruinachtig dood bloed kwam uit zijn mond en rende langs de zijkant van zijn kin. Toen stopte hij met ademen. En ik dacht, ik zal ervoor zorgen dat ik hier ook nooit eindig ben.
(I looked at him on the bed. He coughed once and a trail of brownish dead blood came out of his mouth and ran down the side of his chin. Then he stopped breathing. And I thought, I'll make sure I never end up here, either.)
In deze scène van "Engleby" observeert de verteller een man die in bed ligt die lijdt aan een terminale toestand. Terwijl de man hoest, ontsnapt bloed uit zijn mond en markeert een grimmig moment van zijn achteruitgang. Wanneer de man uiteindelijk stopt met ademen, roept dit een diepgaand besef op voor de verteller, die belooft een soortgelijk lot te vermijden.
Dit moment weerspiegelt thema's van sterfelijkheid en zelfbewustzijn, terwijl de verteller de kwetsbaarheid van het leven overweegt. De viscerale beelden benadrukt de angst van ziekte en dood, wat leidt tot een vastberadenheid om opzettelijk het leven te leiden en de wanhoop te vermijden die door de stervende man wordt vertegenwoordigd.