Ik ben een ouderwetse persoon en ik hou niet van informanten.
(I'm an old-fashioned person, and I don't like informers.)
In zijn laatste tijdschriften reflecteert William S. Burroughs over zijn opvattingen over informanten, wat zijn ouderwetse gevoeligheden onthult. Hij drukt een duidelijke minachting uit voor degenen die vertrouwen verraden en vertrouwelijke informatie delen, wat suggereert dat hij loyaliteit en discretie waardeert boven snitching. Dit perspectief is geweven in zijn verhaal en benadrukt zijn geloof in het belang van persoonlijke integriteit en de complexiteit van menselijke relaties.
De terughoudendheid van Burroughs jegens informanten spreekt ook tot een breder thema van authenticiteit in communicatie en de potentiële gevaren van verraad. Zijn ouderwetse houding dient als een herinnering aan de ethische dilemma's in de samenleving, met name in een wereld waar informatie zo gemakkelijk kan worden bewapend. Door zijn geschriften bekritiseert hij de sociale dynamiek terwijl hij pleit voor een meer betrouwbare en respectvolle benadering van interpersoonlijke interacties.