De uitwisseling tussen Snowden en Yossarian in "Catch-22" benadrukt de kwetsbaarheid en kwetsbaarheid van menselijke emoties in ernstige omstandigheden. Snowden's herhaalde, kinderlijke pleidooi van koud zijn betekent niet alleen een fysiek gevoel, maar een dieper gevoel van angst en hulpeloosheid. Yossarian's geruststellen, hoewel goedbedoeld, onthullen zijn eigen onzekerheid terwijl hij worstelt om de gewonde jonge man te troosten, de verwarring en absurditeit van hun situatie belichaamt.

Dit aangrijpende moment onderstreept de thema's van de ontmenselijke effecten van oorlog en de vaak onvoldoende reacties op individueel lijden. De eenvoudige zinnen van Yossarian, "daar, daar", weerspiegelen een zinloze poging om de pijn van Snowden te verlichten en de moeilijkheden te presenteren bij het confronteren van de gruwelen van de strijd. De herhaling van "I'm Cold" dient als een spookachtige herinnering aan kwetsbaarheid in een wereld waar compassie onvoldoende kan aanvoelen.