Ik geef nooit mijn echte zelf. Ik heb honderd kanten, en ik draai eerst de ene kant op en dan de andere. Ik speel een diep spel. Ik heb een aantal sterke kaarten achter de hand. Ik ben nooit mezelf geweest, behalve voor twee vrienden.
(I never give my real self. I have a hundred sides, and I turn first one way and then the other. I am playing a deep game. I have a number of strong cards up my sleeve. I have never been myself, excepting to two friends.)
Dit citaat onthult een diepgaand begrip van de veelzijdige aard van de menselijke identiteit. Het suggereert dat individuen in verschillende sociale situaties vaak verschillende maskers dragen, waarbij ze slechts delen van zichzelf tegelijk onthullen. Het idee van het spelen van een diepgaand spel en het verbergen van ware gevoelens of eigen identiteit benadrukt thema's als kwetsbaarheid, zelfbehoud en complexiteit. Het verwijst ook naar vertrouwen en intimiteit, aangezien de spreker vertrouwt dat slechts twee vrienden hun authentieke zelf echt kennen. Een dergelijke introspectie moedigt ons aan na te denken over de maskers die we dragen en het belang van echte verbindingen bij het onthullen van onze ware aard.
