Doen alsof,' ze keek naar de tuin, 'is niet de waarheid.' 'Maar je zei toch twee ware dingen? Eén: je haat dit meisje. Twee: je wilt dat ze zich beter voelt. Als je besluit dat de willende waarheid belangrijker is dan de hatende waarheid, vertel haar dan gewoon dat je haar hebt vergeven, zelfs als je dat niet hebt gedaan. Ze zou zich tenminste beter voelen. Misschien voel jij je daardoor ook beter.
(Pretending,' she looked at the garden, 'is not the truth.''But you said two true things, right ? One, you hate this girl. Two, you want her to feel better. If you decide that the wanting truth's more important than the hating truth, just tell her you've forgiven her, even if you haven't. At least she'd feel better. Maybe that'd make you feel better too.)
In deze passage reflecteert de spreker op de aard van de waarheid en de implicaties van doen alsof. Ze suggereren dat hoewel iemand een andere persoon kan haten, het ook mogelijk is om oprecht te willen dat die persoon zich beter voelt. Dit interne conflict benadrukt de complexiteit van menselijke emoties en relaties, waar tegenstrijdige gevoelens naast elkaar kunnen bestaan.
De spreker moedigt het idee aan om prioriteit te geven aan het verlangen naar het welzijn van iemand anders boven de negatieve gevoelens van haat. Door ervoor te kiezen te vergeven, zelfs als de gevoelens niet oprecht zijn, kan het verlenen van vergeving leiden tot genezing voor beide betrokken partijen. Dit perspectief wijst op de transformerende kracht van het voorrang geven aan vriendelijkheid en mededogen boven wrok.