Dit citaat onderstreept de evoluerende verwachtingen en percepties van culturele identiteit in artistieke expressie. Aanvankelijk werd de kunstenaar geconfronteerd met een bekrompen visie die zijn werk probeerde te categoriseren door een oppervlakkige lens, waarbij een demonstratief 'Indisch karakter' werd geëist. Dergelijke verwachtingen reduceren complexe, rijke culturele en filosofische tradities tot stereotypen of oppervlakkige elementen, waarbij de diepgang en authenticiteit van echt cultureel onderzoek worden verwaarloosd. Naarmate het werk van de kunstenaar volwassener werd en er meer werd onthuld, veranderden de percepties en begonnen critici en publiek de diepgaande integratie van de Indiase filosofie in de kunst te erkennen. Deze verschuiving weerspiegelt een bredere maatschappelijke neiging om culturele identiteiten onder de loep te nemen en vaak te vereenvoudigen. Het antwoord van de kunstenaar benadrukt het belang van authenticiteit boven oppervlakkige branding, wat impliceert dat echte culturele expressie niet kan worden afgedwongen of gereduceerd tot een stereotiep beeld. Het nodigt ook uit tot reflectie over hoe identiteit en culturele symbolen anders worden waargenomen en gewaardeerd, afhankelijk van de context, volwassenheid en begrip. Deze dynamiek is van cruciaal belang in de hedendaagse kunst, waar authenticiteit vaak botst met verwachtingen die worden gevormd door externe druk of percepties. De boodschap moedigt kunstenaars en makers aan om trouw te blijven aan hun visie en culturele wortels, en weerstand te bieden aan de verleiding om oppervlakkige gebaren te maken voor waardering. Uiteindelijk resoneert het met het idee dat culturele identiteit complex en diep is en respect verdient – ​​opgebouwd door authentieke verkenning in plaats van oppervlakkige schijn.