Ik draaide me van mijn raam. Plots leek het vreemd voor mijn buren aan beide kanten om bezoekers te hebben terwijl ik er geen had. Voor het eerst voelde ik me eenzaam bij 'Sconset.Let's Cook, zei Frannie energetisch. We zullen zo goed ruiken dat ze allemaal komen rennen. Ze pakte een kom, vulde deze met appels uit het vat en begon ze onmiddellijk in te snijden. Ik zette water aan de kook, haalde er uit kaneel, kruidnagel, nootmuskaat, reuzel, bloem, suiker, zout, saleratus, azijn en alle andere dingen voor appeltaarten. We hebben allebei gelukkig gelachen. Hoe gemakkelijk het is, dachten we, om een beslissing te nemen, een remedie te implementeren, te handelen.
(I turned from my window. Suddenly it seemed odd for my neighbors on both sides to have visitors while I had none. For the first time, I felt lonely at 'Sconset.Let's cook, Frannie said energetically. We will smell so good that they'll all come running. She picked up a bowl, filled it with apples from the barrel, and immediately began to cut them up. I put water to boil, got out cinnamon, cloves, nutmeg, lard, flour, sugar, salt, saleratus, vinegar, and all the other things for apple pies. We both laughed happily. How easy it is, we thought, to make a decision, to implement a remedy, to act.)
De verteller reflecteert op gevoelens van eenzaamheid wanneer ze haar buren merkt dat ze gasten vermaken terwijl ze alleen is. Dit grimmige contrast doet haar voor het eerst de leegte beseffen die ze voelt bij 'Sconset. Haar vriend Frannie brengt echter een uitbarsting van energie en creativiteit, wat suggereert dat ze samen koken.
Terwijl frannie enthousiast ingrediënten verzamelt om appeltaarten te maken, verschuift de sfeer van eenzaamheid naar vreugde. Ze delen gelach en een gevoel van gemak om actie te ondernemen om hun eenzaamheid te verlichten, ter illustratie van de eenvoud van gezelschap en gedeelde activiteiten bij het overwinnen van gevoelens van isolatie.