Wat honkbalmanagers deden, af en toe, beginnend in het begin van de jaren tachtig, was een man inhuren die wist hoe hij de computer moest inschakelen. Maar ze deden dit minder met een eerlijke nieuwsgierigheid dan in de geest van een belegerde bezoeker van Marokko die een gids inhuurt: betaal er een zodat de vijfenzeventig anderen zullen stoppen met proberen je hun kamelen voor je vrouw te ruilen. Welke u afbetaalt, is grotendeels irrelevant.
(What baseball managers did do, on occasion, beginning in the early 1980s, was hire some guy who knew how to switch on the computer. But they did this less with honest curiosity than in the spirit of a beleaguered visitor to Morocco hiring a tour guide: pay off one so that the seventy-five others will stop trying to trade you their camels for your wife. Which one you pay off is largely irrelevant.)
In het begin van de jaren tachtig begonnen honkbalmanagers zich bezig te houden met technologie door personen in te huren die vaardig waren in operationele computers. Deze benadering werd vaak gemotiveerd niet door oprechte interesse in technologie of analyses, maar eerder als een coping -mechanisme voor de overweldigende instroom van meningen en verzoeken van anderen in de organisatie. Het was verwant aan een reiziger in Marokko die ervoor kiest om een...