Het fragment uit Joseph Heller's "Catch-22" weerspiegelt een diep existentieel dilemma waarmee de personages worden geconfronteerd. Eén personage drukt desillusie uit met de waarde van het redden van levens wanneer de dood onvermijdelijk is. Deze ondervraging geeft een gevoel van zinloosheid in hun inspanningen, terwijl hij worstelt met het idee dat ondanks zijn inspanningen, iedereen uiteindelijk hetzelfde lot van de dood voldoet.

De reactie van Dunbar benadrukt de spanning tussen de wens om het leven te verlengen en de acceptatie van sterfte. Zijn stilte suggereert dat ook hij het moeilijk vindt om een ​​duidelijk doel te onderscheiden. Uiteindelijk erkennen ze allebei dat hoewel het doel is om het leven zo lang mogelijk te verlengen, de grotere kwestie van betekenis onbeantwoord blijft, ter illustratie van de complexiteit van het leven, de dood en de menselijke ervaring.