In het verhaal met Von Igelfeld drukt een personage uit dat hij zich nooit heeft beziggehouden met het spelen van een bepaald spel of activiteit. Deze opmerking weerspiegelt zijn gevoel voor humor en nonchalante houding ten opzichte van competitieve bezigheden. Ondanks wat anderen zouden verwachten, heeft hij de neiging om tevredenheid te vinden in zijn eigen benadering van het leven, misschien prioriteit geven aan intellectuele bezigheden boven recreatieve.

Deze verklaring dient als een commentaar op de aard van spel en concurrentie. Voor Von Igelfeld is het idee van spelen geen centraal onderdeel van zijn identiteit, wat zijn unieke perspectief benadrukt. Zijn karakter straalt charme en humor uit en laat zien dat men een afzonderlijke levensstijl kan omarmen terwijl je nog steeds door de complexiteit van sociale interacties navigeert.