Ik zag wolken wiebelen vanaf de vloer van die kajak. Zielen doorkruisen eeuwen zoals wolken de lucht doorkruisen, en hoewel de vorm, tint of grootte van een wolk niet hetzelfde blijft, is het nog steeds een wolk, en dat geldt ook voor een ziel. Wie kan zeggen waar de wolk vandaan komt of wie de ziel morgen zal zijn? Alleen Sonmi, het oosten en het westen en het kompas en de atlas, ja, alleen de atlas van wolken.
(I watched clouds awobbly from the floor o' that kayak. Souls cross ages like clouds cross skies, an' tho' a cloud's shape nor hue nor size don't stay the same, it's still a cloud an' so is a soul. Who can say where the cloud's blowed from or who the soul'll be 'morrow? Only Sonmi the east an' the west an' the compass an' the atlas, yay, only the atlas o' clouds.)
Het citaat reflecteert op de vergankelijke aard van zowel wolken als menselijke zielen. Net zoals wolken van vorm en kleur veranderen terwijl ze door de lucht reizen, ondergaan onze zielen door de tijd heen transformaties. Deze analogie suggereert dat, hoewel onze identiteiten en ervaringen kunnen veranderen, de essentie van wat we zijn intact blijft. Deze observaties roepen een gevoel van continuïteit op te midden van veranderingen, en benadrukken dat zowel wolken als zielen bestaan binnen een grotere kosmische reis.
De spreker erkent het mysterie rond de oorsprong en toekomst van zowel wolken als zielen. We kunnen de reis van een wolk niet bepalen of het pad van een ziel voorspellen, omdat beide onderworpen zijn aan de krachten van de natuur en de tijd. Deze onvoorspelbaarheid benadrukt de schoonheid van het bestaan, waarbij elk moment vluchtig en toch fundamenteel is, net als de kortstondige passage van wolken langs de hemel. Door deze lens nodigt het citaat uit tot reflectie over de diepgaande onderlinge verbondenheid van alle dingen.