Als mensen op je kwamen en je begonnen te krabben, had je natuurlijk het recht om op hen te zitten. Zelfs Nelson Mandela, zei ze tegen zichzelf, die een goede en zachte man was, zou daarmee het eens zijn.
(If people came at you and started to scratch you, then of course you had the right to sit on them. Even Nelson Mandela, she told herself, who was a good and gentle man, would have agreed with that.)
In het boek "The Woman Who Walked in Sunshine" door Alexander McCall Smith, reflecteert de hoofdrolspeler op het concept van zelfverdediging en het natuurlijke instinct om zichzelf te beschermen wanneer het wordt bedreigd. Ze gelooft dat als iemand haar zou aanvallen, ze het recht zou hebben om assertief te reageren, zelfs gezien het feit dat iemand als Nelson Mandela, bekend om zijn vriendelijkheid, dit perspectief zou hebben begrepen.
Deze gedachte onderstreept een breder thema van het verhaal en benadrukt de noodzaak om voor zichzelf op te komen in het licht van agressie. Het illustreert het evenwicht tussen zachtheid en de behoefte aan kracht wanneer iemands veiligheid in gevaar is, wat suggereert dat zelfs de meest medelevende individuen het belang van zelfbehoud erkennen.