In werkelijkheid gaat de tijd niet voorbij; We passeren. Tijd zelf is invariant. Het is gewoon. Daarom zijn verleden en toekomst geen afzonderlijke locaties, de manier waarop New York en Parijs afzonderlijke locaties zijn. En omdat het verleden geen locatie is, kun je er niet naar reizen.
(In reality, time doesn't pass; we pass. Time itself is invariant. It just is. Therefore, past and future aren't separate locations, the way New York and Paris are separate locations. And since the past isn't a location, you can't travel to it.)
In het boek 'Timeline' van Michael Crichton presenteert de auteur een tot nadenken stemmende perspectief op de aard van de tijd. Hij beweert dat tijd niet iets is dat onafhankelijk stroomt; Het is eerder een constante die gewoon bestaat. Onze ervaring met de passage van Time is een weerspiegeling van onze eigen beweging erdoor, in plaats van een indicatie dat de tijd zelf verandert.
Crichton illustreert verder dat het verleden en de toekomst niet moeten worden gezien als verschillende plaatsen die kunnen worden bezocht, verwant aan geografische locaties zoals New York en Parijs. In plaats daarvan zijn ze geïntegreerd in onze ervaring zonder tastbare bestemmingen te zijn. Dit inzicht daagt conventionele noties over tijdreizen uit, en benadrukt dat als het verleden niet als een fysieke plaats kan worden beschouwd, er terugreizen naar het is, onmogelijk is.