Het is 1979, een basketbalspel in de Brandeis Gym. Het team doet het goed, en de studentensectie begint een zang, we zijn nummer één! We zijn nummer één! Morrie zit in de buurt. Hij is verbaasd over het gejuich. Op een gegeven moment, te midden van we zijn nummer één! Hij staat op en schreeuwt, wat is er mis met nummer twee? De studenten kijken hem aan. Ze stoppen met zingen. Hij gaat zitten, glimlachend en triomfantelijk.
(It is 1979, a basketball game in the Brandeis gym. The team is doing well, and the student section begins a chant, We're number one! We're number one! Morrie is sitting nearby. He is puzzled by the cheer. At one point, in the midst of We're number one! he rises and yells, What's wrong with being number two? The students look at him. They stop chanting. He sits down, smiling and triumphant.)
In 1979, tijdens een basketbalspel aan de Brandeis University, zingt de studentensectie hartstochtelijk: "We zijn nummer één!" Temidden van de opwinding staat Morrie op, verward door de ijver omdat hij de eerste is. Hij twijfelt aan de menigte door luid de waarde van het tweede te zijn, waardoor ze onmiddellijk stoppen aan hun gejuich. Zijn onverwachte onderbreking laat de studenten tijdelijk verbluft terwijl ze zijn woorden verwerken.
De verklaring van Morrie...