Er zijn echter tijden, en dit is er een van hen, wanneer zelfs goed zijn verkeerd voelt. Wat zeg je bijvoorbeeld over een generatie die is geleerd dat regen vergif is en seks is de dood? Als vrijen de liefde fataal kan zijn en als een koele lente -bries op een zomermiddag van een kristalblauw meer in een plas zwart gif recht voor je ogen kan veranderen, is er niet veel overgebleven, behalve tv en meedogenloze masturbatie. Het is een vreemde wereld. Sommige mensen worden rijk en anderen eten shit en sterven.
(There are times, however, and this is one of them, when even being right feels wrong. What do you say, for instance, about a generation that has been taught that rain is poison and sex is death? If making love might be fatal and if a cool spring breeze on any summer afternoon can turn a crystal blue lake into a puddle of black poison right in front of your eyes, there is not much left except TV and relentless masturbation. It's a strange world. Some people get rich and others eat shit and die.)
In Hunter S. Thompson's 'Generatie van varkens' reflecteert hij over de verontrustende waarheden van een generatie geplaagd door angst en verkeerde informatie. Hij benadrukt de paradox van gelijk te hebben maar zich verkeerd voelt in een samenleving die natuurlijke ervaringen gelijkstelt, zoals regen en liefde, met toxiciteit en gevaar. Deze scheve perceptie laat individuen zich verloren voelen, op zoek naar troost in oppervlakkige afleidingen zoals televisie en constante zelfgenoegzaamheid.
Thompson vangt de desillusie van het tijdperk, ter illustratie van een wereld waar rijkdom willekeurig is en lijden gebruikelijk is. De beelden van een levendige zomerdag die in wanhoop verandert, symboliseert de diepgaande negativiteit die in de hoofden van mensen is ingebracht. Uiteindelijk bekritiseert hij een cultuur die zich heeft neergelegd bij existentiële crises, waar echte verbindingen en vreugde worden overschaduwd door diepgaande angst en een gevoel van zinloosheid.