Het liep dieper dan dat. Ik had verloren wat er te verliezen was: eerst mijn moeder en dan mijn baby. Niets waar je van houdt, zal blijven. Hallie kon die houding een kruk noemen, maar ze wist het niet, ze had niet zo van gehouden en verloren zo diep. Zoals Loyd zei, was ze nooit geboren in het leven zoals ik het wist. Hallie kan nog steeds alles riskeren.
(It ran deeper than that. I'd lost what there was to lose: first my mother and then my baby. Nothing you love will stay. Hallie could call that attitude a crutch, but she didn't know, she hadn't loved and lost so deeply. As Loyd said, she'd never been born-not into life as I knew it. Hallie could still risk everything.)
De hoofdrolspeler in "Animal Dreams" reflecteert op diepgaand persoonlijk verlies, het gevoel dat niets gewaardeerd kan worden gehouden. Het verlies van zowel haar moeder als haar baby heeft een diep gevoel van verdriet en ontslag gecreëerd. Deze ervaring vormt haar wereldbeeld, waardoor ze zich losgemaakt en op zijn hoede voor liefde voelt, in tegenstelling tot haar vriend Hallie, die nog steeds leven en relaties durft te omarmen ondanks hun inherente risico's.
Dit contrast tussen de verteller en Hallie benadrukt een ongelijkheid in hun ervaringen met liefde en verlies. De verteller gelooft dat Hallie's zorgeloze houding voortkomt uit een gebrek aan diepe emotionele ontmoetingen, zoals aangegeven door haar opmerking over Hallie die nooit echt "geboren" is geweest in de harde realiteit van het leven. Dit brengt het idee over dat echt begrip komt door het geconfronteerd te maken met diepgaand verdriet, dat iemands perspectief op liefde en risico kan veranderen.