In Philip K. Dick's 'The Man in the High Castle', wordt het begrip significantie onderzocht door de lens van geheugen en perceptie. Een personage reflecteert op hoe de geschiedenis en waarde van een object, zoals een pistool dat heeft deelgenomen aan een opmerkelijke strijd, grotendeels afhankelijk van individuele interpretatie. Zonder de context van het verleden heeft het object geen inherente betekenis; De erfenis ervan bestaat uitsluitend in de hoofden van degenen die het begrijpen.

Dit perspectief suggereert dat ons begrip van geschiedenis en ervaringen vaak in onze geest wordt geconstrueerd in plaats van in de fysieke artefacten zelf. Het personage benadrukt dat de ware essentie van de relevantie van een object voortkomt uit de herinneringen en verhalen die we eraan hechten, wat de kracht van perceptie benadrukt bij het vormgeven van onze realiteit.