In de roman van Joseph Heller Catch-22 brengt de afwezigheid van de karakterstroom in de Mess Hall een gevoel van opluchting aan de mensen om hem heen. De aanwezigheid van Flume werd gekenmerkt door zijn vervelende gewoonte om op een speelse maar irritante manier op te roepen naar alledaagse items, met behulp van hetzelfde rijm voor meerdere verzoeken. Dit creëerde een repetitieve en afleidende sfeer tijdens de maaltijd.

De spreker drukt een nieuw plezier uit in de Mess Hall zonder de capriolen van Flume, wat aangeeft dat zijn vertrek de eetervaring voor iedereen heeft verbeterd. Dit benadrukt hoe individueel gedrag de groepsdynamiek aanzienlijk kan beïnvloeden, met name in gedeelde ruimtes zoals een Mess Hall, waar kameraadschap en vreedzame maaltijden worden gewaardeerd.