In "Friends, Lovers, Chocolate" door Alexander McCall Smith, reflecteert de hoofdrolspeler op de aard van woede en zijn oorsprong. Ze realiseert zich dat focus op wat haar woede activeert misschien niet tot een productief resultaat kan leiden. In plaats daarvan kan deze preoccupatie vaak het oordeel vertroebelen en gevoelens van frustratie verergeren.

Dit inzicht suggereert een dieper begrip van emotioneel management, en benadrukt dat misschien de noodzaak loslaten om de wortels van woede terug te traceren een duidelijker pad kan bieden naar emotionele genezing en persoonlijke groei. Door te erkennen dat het wonen op woede misschien niet nuttig is, opent ze een meer constructieve benadering van haar gevoelens en relaties.