In "Catch-22" van Joseph Heller, reflecteert de hoofdrolspeler op het gemak van het transformeren van moreel twijfelachtige acties in schijnbaar deugdzame acties. Hij merkt op dat het geen intelligentie of vaardigheid vereist; Het vereist eerder een gebrek aan morele integriteit. Deze observatie benadrukt een cynische kijk op de samenleving, waar actioneel actioneel als fout wordt beschouwd, kunnen worden herformuleerd om nobel te lijken door manipulatie van taal en perceptie.

Het verhaal suggereert dat dergelijke verstoringen van moraliteit gemeengoed zijn en de menselijke neiging bekritiseert om onethisch gedrag te rationaliseren. Door deze conversies te presenteren als eenvoudig te bereiken, onderstreept Heller de absurditeit en hypocrisie die aanwezig zijn in individuen en systemen die prioriteit geven aan verschijningen boven echte ethische waarden.