Hield van de manier waarop Jane naar haar glimlachte als Jane op zoek was naar en het allerbeste in Chloe zag. Niet zoals leraren, je altijd corrigeren, je proberen te verbeteren, en niet zoals ouders, gewoon wachten tot je het volgende verkeerde ding doet, zodat ze hun hoofd konden schudden en je kunnen laten weten hoe teleurgesteld ze in je waren. . . .
(liked the way Jane smiled at her-as if Jane was looking for and seeing the very best in Chloe. Not like teachers, always correcting you, trying to improve you, and not like parents, just waiting for you to do the next wrong thing, so they could shake their heads and let you know how disappointed they were in you. . . .)
In het boek "Dance With Me" van Luanne Rice voelt het personage Chloe een gevoel van warmte en acceptatie van Jane, die naar haar lacht op een manier die de sterke punten van Chloe benadrukt. Dit moment contrasteert scherp met haar ervaringen met leraren en ouders, die zich vaak concentreren op haar fouten en verbeterde gebieden. Jane's aanpak biedt Chloe een gevoel van herkenning en validatie waar ze naar hunkert.
Dergelijke momenten van positiviteit en aanmoediging zijn zeldzaam voor Chloe, omdat ze meestal geconfronteerd wordt met kritiek van autoriteitsfiguren in haar leven. Jane's perspectief, dat het beste in Chloe ziet, valt op als een baken van ondersteuning en benadrukt het belang van het koesteren van verbindingen die het zelfvertrouwen en persoonlijke groei bevorderen in plaats van het te verminderen.