Malcolm hoestte en staarde in de verte. Laten we duidelijk zijn. De planeet is niet in gevaar. We zijn in gevaar. We hebben niet de kracht om de planeet te vernietigen of om het te redden. Maar we hebben misschien de kracht om onszelf te redden.
(Malcolm coughed, and stared into the distance. Let's be clear. The planet is not in jeopardy. We are in jeopardy. We haven't got the power to destroy the planet-or to save it. But we might have the power to save ourselves.)
In zijn roman 'Jurassic Park' presenteert Michael Crichton een tot nadenken stemmend perspectief op de relatie van de mensheid met de planeet. Door het personage Malcolm, dat nadenkt over onze precaire situatie, wordt het duidelijk dat hoewel de aarde zelf veerkrachtig is en verder zal blijven, mensen degenen zijn die risico lopen. Onze acties en beslissingen kunnen de planeet mogelijk niet aanzienlijk schaden, maar ze beïnvloeden diepgaand onze eigen overleving.
Dit suggereert dat in plaats van ons zorgen te maken over het lot van de aarde, we ons moeten concentreren op onze eigen keuzes en gedragingen die van invloed zijn op ons bestaan. De urgentie ligt in het begrijpen van onze kwetsbaarheden en de keuzes die we maken in het licht van wetenschappelijke vooruitgang en natuur. Het verhaal daagt de lezers uit om de morele implicaties van technologie en behoud te overwegen, waardoor het belang van de toekomst van de mensheid de toekomst in plaats van de planeet zelf wordt beschermd, onderstreept.