Veel wateren kunnen geen liefde lessen: de setting van het volkslied bleef in haar oren en herhaalde zich; Een melodie zo krachtig dat het iemand zou kunnen omgelen tegen de teleurstellingen van het leven, in plaats van iemand zich ervan bewust te maken dat onze pogingen om de pijn van onbeantwoorde liefde te onderwerpen - van onmogelijke liefde, van liefde dat we het beste kunnen opzetten en niet om aan te denken - had de neiging om niet te werken en maakten de wonden van liefde alleen pijnlijker.
(Many waters cannot quench love: the anthem's setting remained in her ears, repeating itself; a tune so powerful that it might gird one against the disappointments of life, rather than make one aware that our attempts to subdue the pain of unrequited love - of impossible love, of love that we are best to put away and not to think about - tended not to work, and only made the wounds of love more painful.)
Het uitgedrukte sentiment reflecteert op de blijvende kracht van liefde en de verbinding ervan met muziek. De melodie van het volkslied blijft hangen in de geest en dient als een herinnering aan het vermogen van de liefde om individuen te verheffen en te versterken tegen de teleurstellingen van het leven. Deze krachtige melodie benadrukt echter ook de worsteling met onbeantwoorde of onbewerkte liefde, wat suggereert dat pogingen om deze gevoelens te onderdrukken, emotionele pijn vaak kunnen verergeren in plaats van het te verlichten.
Deze passage suggereert dat hoewel muziek als een bron van comfort kan fungeren, het ook de diepere wonden veroorzaakt die worden veroorzaakt door liefde die niet kan worden vervuld. De allure van liefde, zelfs als het onmogelijk is, heeft de neiging om de realiteit van zijn uitdagingen te overschaduwen. Uiteindelijk benadrukt het de complexiteit van liefde en de moeilijkheid om verder te gaan, zelfs wanneer het in iemands belang is om dit te doen.