Mannen leken te zijn gekrompen in gestalte vóór de uitgestrektheid van de mechanische bijdragen die ze hadden uitgevonden. Michael Angelo, Da Vinci, Aretino, Cellini; Zouden de sterke figuren van mannen ooit de wereld opnieuw domineren? Tegenwoordig was alles congestie, het doorsneden van menigten; Mannen waren mierachtig geworden. Misschien was het onvermijdelijk dat de menigte dieper en dieper in slavernij zou moeten zinken. Wat de won, tirannie van bovenaf, of spontane organisatie van onderaf, er kunnen geen individuen zijn. Hij
(Men seemed to have shrunk in stature before the vastness of the mechanical contrivances they had invented. Michael Angelo, da Vinci, Aretino, Cellini; would the strong figures of men ever so dominate the world again? Today everything was congestion, the scurrying of crowds; men had become ant-like. Perhaps it was inevitable that the crowds should sink deeper and deeper in slavery. Whichever won, tyranny from above, or spontaneous organization from below, there could be no individuals. He)
De auteur reflecteert op de afnemende status van de mensheid in het licht van de immense technologische uitvindingen van de moderne wereld. Hij verwijst naar gerenommeerde figuren zoals Michael Angelo en Da Vinci, die zich afvragen of de krachtige essentie van individuele mannen ooit zal terugkeren te midden van de overweldigende congestie en chaos van het hedendaagse leven, waar mensen zich als mieren in een zwerm lijken te gedragen.
Deze maatschappelijke verschuiving kan ertoe leiden dat individuen onderdaniger worden, omdat ze navigeren in een wereld die wordt gedomineerd door onderdrukkende structuren of ongeordende collectieve bewegingen. De uitkomst, of het nu tirannie of organische organisatie is, suggereert dat individualiteit uiteindelijk verloren kan gaan.